Over de technische aspecten van WALL•E hoef je het eigenlijk niet eens te hebben. De onwaarschijnlijk mooie, mede door cameraman Roger Deakins vormgegeven beelden van een desolate Aarde, het geniale geluidsontwerp van Star Wars-veteraan Ben Burtt, het prachtige Character Design, de welluidende muziek van Thomas Newman... alles is perfect verzorgd. En, geheel in Pixar-traditie, totaal ondergeschikt aan het verhaal. Zie andere plaatsen voor een synopsis.
Liefde. Het gaat over Liefde.
Ik kan er niets aan doen: sinds ik deze film heb gezien krijg ik spontaan een brok in m'n keel als ik eraan herinnerd word, bijvoorbeeld door bovenstaande poster. Die kleine robot heeft me echt ontroerd, en ik mis 'm een beetje.
Persoonlijk kan ik één en ander leren van de manier waarop WALL•E liefdevol omgaat met eenzaamheid, teleurstellingen en tegenslagen. De boodschap van de film is wat mij betreft dan ook geen ecologische, maar een filosofische.
Heel even moest ik zelfs denken aan de gedachtenexperimenten van filosoof Daniel Dennett, toen een aantal van WALL•E's belangrijke onderdelen werd vervangen en hij zich niets leek te herinneren van al het voorafgaande. Immers, waar bevindt zich de Ziel? Is het te zoet om te suggereren dat ze gevoed wordt door Liefde? Vast wel, maar je moet wel een hardvochtige cynicus zijn om niet te vallen voor WALL•E's reactie als hij zich realiseert dat hij eindelijk EVE's hand vastheeft.
Een film met een Ziel, en Liefde in elke pixel.
Een 10.