Op papier natuurlijk een geweldig idee: haal alle oude action-heroes bij mekaar in één film! Ze zaten er ook allemaal in, afgezien van Steven Seagal en Jean-Claude van Damme dan. Zelfs b-film baddie Eric Roberts schmierde er weer als vanouds op los. Een prettige verrassing, want de rest van de cast stelde bijzonder weing voor. Met name de ontzettend slecht getimede one-liners waren tenenkrommend. Maar goed, twintig jaar geleden stonden deze mannetjesputters ook niet bekend om hun acteerprestaties, ze waren vooral goed in een robbertje vechten. En dat doen ze dan ook in deze film ook voortdurend. Ook ontploft er buitensporig veel, da's ook nog zo'n typisch stijlicoon.
What's not to like? vraag je je dan ook af. Tja, deze film is vooral vreselijk saai en wordt nergens leuk of cool terwijl uit alles blijkt dat post-moderne ironie de voornaamste drijfveer achter deze film geweest moet zijn.
Wat resteert is eigenlijk een vrij genante vertoning waarvan we vooral leren dat de tand des tijds geen medelijden heeft met oude afgetrainde bodybuilders, en dat plastische chirurgie niet lang houdbaar is.
Deze film is wat mij betreft in zijn geheel 'expendable';
Een 2
