The International

Vrij saaie en humorloze witte boorden-thriller waarvan de nogal jongensboekachtige obligate plot nooit echt spannend bleek of ook maar enigszins wist te boeien.  Als er wat meer dure auto's in de film hadden gezeten en wat meer lekkere wijven was het gewoon een doorsnee James Bondfilm geweest, maar dan een zonder grapjes. 

Was het dan zonder meer een slechte film? Nee, want de flamboyante regie en enkele sterke set-pieces redden de film van de middelmaat. Met name de shoot-out scène in het Guggenheim museum, halverwege de film, was er een van een brute schoonheid. Nu al een klassieker, die scène, wat mij betreft! Daarmee bewijst regisseur Tom Tykwer op meesterlijke wijze zijn vakbekwaamheid. Nu alleen nog een beter script de volgende keer...

Een 6.

Knowing

Deze film heeft een nogal misleidende titel. Het gaat in deze 'armageddon-watchtower-creationisme-doomsday-kitschfilm' namelijk niet om kennis. Sterker nog, kennis leidt slechts tot twijfel en cynisme, zo leren wij van de immer schmierende Nicolas Cage.

'Believing' had de lading beter gedekt en had dan ook als waarschuwing kunnen dienen om vooral weg te blijven bij dit brok onvervalste christelijke reclame. Een waarschuwing die ik beslist ter harte genomen zou hebben.

 Vrij genant dat zo'n stuk EO-propaganda doodgemoedereerd in de nederlandse  bisocopen te zien is. 

Erg foute film, met mooie special effects (dat dan weer wel)

een 3

The Unborn

Nogal warrige, rommelige reli-horror die als een slecht startende motor nooit echt op gang komt. Het scenario speelde volop leentjebuur met ideeën uit talloze andere (reli)horror films (the Exorcist, the Changeling, the Dark Half om er een paar te noemen) Nu is dat op zich niet zo erg natuurlijk, maar in the Unborn werd het allemaal tot één inconsequent rommeltje bijeengeveegd. Nergens werd het ook maar een keer spannend, ondanks de, overigens best aardige, enge-droomsequenties en de barrage aan shockeffecten. De opgebouwde mysterieuze spanning werd al vroeg in de film heel handig om zeep geholpen door één van de hoofdpersonages die letterlijk uit de doeken deed hoe de bovennatuurlijke vork in de steel zat en hoe het Kwaad bestreden diende te worden, inclusief de benodigde literatuurlijst en adresgegevens van de (wel opmerkelijk in deze film) Joodse exorcist. Daarna wilde het met de beste wil van de wereld maar niet eng meer worden en was het best nog even doorbijten om deze wanprestatie te moeten uitzitten terwijl het verlangen naar die koel, schuimend zwarte belofte van een ferme pint Guinness steeds sterker werd....

Slechts een 3.

Milk

Sfeervolle biopic over gay-rights activist Harvey Milk die in de jaren '70 streed voor gelijke rechten voor homoseksuelen in San Francisco. De film is een inzichtelijke geschiedenisles over die strijd en over die periode in de moderne geschiedenis maar blijft, zoals vaak het geval is bij dit soort films, een beetje aan de oppervlakte hangen waar het de achtergrond en motieven van de hoofdpersoon betreft. Dat is op zich ook wel begrijpelijk want Harvey Milk was duidelijk een icoon en hij stierf de martelaarsdood. (als we deze film moeten geloven tenminste)

Sean Penn speelt een schitterende rol die beklijft en zorgt ervoor dat Harvey Milk een echt persoon wordt. Ook de bijrollen zijn van hoog niveau, met name Josh Brolin als politieke tegenpool is geweldig goed. Ook de 70's styling is fantastisch. De film ademt oude Agfa kleurtjes en we zien veel (te) strakke  Terlenka broekjes en lekkere clunky telefoons (alsmede heel veel vlassige homosnorretjes)

Al met al een mooie film en een mooi monument voor de man Milk en de gay-rights movement.

Een 8.