Where the Wild Things Are

Gezien op 19 januari en nu pas een recensie? Daar zit meer achter...

Ik moet eerlijk zeggen dat ik mij niets kan herinneren van Max en de Maximonsters, het kinderprentenboek waar deze film op gebaseerd is. Ik denk ook dat dat helemaal niets uit maakt. WtWTA is een hele vreemde film, bijna zonder plot en daardoor helemaal drijvend op het acteerwerk en de surealistische beelden. En daar moet je dus van houden. In Mulligans liepen de meningen weer ouderwets uiteen en ook op het web vind je berichten als "YOURE A MORON IF YOU LIKED THIS MOVIE". Dat werk. Ik vond het prachtig allemaal.

Max is in dit verhaal een jochie met problemen, zoals elk jochie problemen heeft. Ruzie met zijn zus (waar hij eigenlijk aandacht van wil), ruzie met zijn moeder (waar hij eigenlijk aandacht van wil) en vader is al helemaal afwezig. Max heeft wel heel veel fantasie en daar mogen we een tijdje van meegenieten als hij in een driftbui besluit zich te vestigen op een eigen eiland, bewoond door bizarre monsters, stuk voor stuk voorzien van een behoorlijke persoonlijkheidstoornis. Vooral monster Carol, van stem voorzien door James Gandolfini (jawel, Tony uit The Sopranos!), blijkt een figuur met een explosief karakter en destructieve neigingen, iets wat onweerstaanbaar aantrekkelijk is, althans dat vinden Max en ik. Ik denk nog steeds met weemoed terug aan Carol, gnuivend en morrend en zin om iets kapot te maken. En altijd met een snik in zijn stem.

WtWTA lijkt een beetje op Into the Wild: meer sfeer dan verhaal en het gevoel dat het om meer of om iets diepers gaat dan dit.

een 9.

Up In The Air

Een film die geborgenheid als thema kiest loopt het risico zoet en clichématig te worden. De hoofdpersoon heeft niet door wat hij mist en de meest onwaarschijnlijke persoon in zijn omgeving wijst hem daarop. Je kent het wel.
In deze film is het niet veel anders. Behalve dat zoetigheden voor het groot deel worden gemeden en clichés als fris worden ervaren. Clooney speelt een eikel waar je sympathie voor krijgt. Een prestatie wanneer je nagaat dat zijn personage niets anders doet dan mensen ontslaan. Jason Reitman presenteerd gecompliceerde personages die nu eens niet 1 dimensionaal zijn. Ze zijn werkelijk in al hun onvolkomenheden. Geen duidelijke good guy/bad guy (zoals hij dat eerder deed met tabakslobbyist Aaron Eckhart in Thank You For Smoking) En dat is een verademing. Deze film heeft veel weg van een rom-com, maar laat zijn publiek in haar waarde om ze nu eens niet te trakteren op hetgeen waar Hollywood in grossiert. Cliché eindes.

Een 9

Toch doen hè?

Jawel, want ik vind dat de filmposters van Moker hier ook gewoon gepost zouden moeten worden, net als Erik's bijdragen aan bijvoorbeeld Schokkend Nieuws. :)

the Wolfman

Mistige heidevelden, door de volle maan beschenen bemoste ruïnes, dorpjes met bijgelovige inwoners, zigeuners en een adellijke familie met een eeuwenoude vloek.... alle ingrediënten voor een lekker ouderwets eng 'Gothic Horror' verhaal zijn in 'the Wolfman' ruimschoots aanwezig. Je hoeft ze alleen nog maar in de juiste volgorde te zetten lijkt het wel....En toch faalt deze film op alle fronten.

De film, die overduidelijk een hommage wil brengen aan alle weerwolf-films, maar met name een aan de klassieke 'Wolfman' uit 1941, met Lon Chaney jr in Jack Pierce's beroemde make-up) blijft steken in een humor- en spanningsloze opsomming van cliché's. De acteurs lijken zich geen raad met hun dramatis personae en lopen levenloos door het zichzelf moeizaam voortslepende verhaal. De ontknoping is geen ontknoping, want vanaf minuut één weet het publiek al hoe de vork in de steel zit. Men kan niet anders dan wachten en wachten totdat de zilveren kogels eindelijk verlossing bieden.

Jammer dat het niet gelukt is om met zulk rijk materiaal een leuke, beklijvende re-make te maken.

Ik kom helaas niet hoger dan een 3

The Box

Leuke, onderhoudende SF film van Richard 'Donnie Darko' Kelly. De premisse is heel losjes gebaseerd op het verhaaltje 'Button Button' van Richard Matheson, maar is veel verder uitgebreid. In het verhaaltje blijven de bewuste doos en de man die hem aan het echtpaar Lewis komt aanbieden een mysterie, maar in deze versie blijkt er een hele kosmische samenzwering van grote omvang aan vast te kleven. De eerste akte van de film is erg sterk. De lome jaren '70 sfeer is zeer goed getroffen en mysterie rond de doos wordt in een aangenaam weirde sfeer opgebouwd. De tweede akte duurde wat mij betreft wat te lang en riep naar mijn smaak wat te veel vragen op. De derde akte is dan wel weer sterk. De hele film zit vol met details die meer vragen oproepen dan antwoorden geven overigens, en het is best leuk om weer eens een filmmaker aan het werk te zien die op geheel eigen wijze een verhaal wil vertellen, buiten de geijkte paden om. Af en toe lijkt de film vast te lopen in vage verwijzingen en raadselachtigheid maar al met al is the Box toch een fijne verfrissende ervaring. Als je van het genre SF houd tenminste.

Een 8

Sherlock Holmes

Sir Conan Doyle's idiosyncratische speurder is nou typisch zo'n figuur uit de populaire cultuur die geen introductie meer behoeft. De Londense privé-detective zit net zo sterk genesteld in ons collectief geheugen als een boterham met pindakaas. Een frisse, nieuwe kijk op de ietwat stoffige 'sleuth' is dus wel aan de orde, moeten de makers van deze film gedacht hebben. En, ik moet zeggen, daar zijn ze best in geslaagd ook.... Sherlock Holmes is een aangename actie/avonturenfilm geworden. Sherlock schiet, bokst, rent, klimt en schermt zich een weg door, een goeddeels digitaal, victoriaans Londen. Tussen al het geweld door heeft de goede man ook nog tijd om speurwerk te doen. Helaas krijgen we als kijker niet echt de kans om mee te speuren, want de volgende vechtpartij of achtervolging laat niet lang op zich wachten. Pas aan het bittere eind (de film is wat aan de lange kant) krijgt het publiek eindelijk uitleg in de onvermijdelijke confrontatie van Holmes met de booswicht Lord Blackwood.

Sherlock Holmes is dus veel meer een soort 'swashbuckler' geworden en het personage, zeer goed vertolkt door Robert Downey jr, neigt veel meer naar dat van Captain Jack Sparrow uit Pirates of the Carribbean.

Er zitten nog al wat zwakheden aan de film, met name het vrouwelijke personage Irene Adler, vertolkt door Rachel McAdams, lijkt louter te zijn toegevoegd om in de behoefte aan een moderne vrouwelijke hoofdpersoon te voorzien. Als 'love interest' voor Holmes en als hoofdpersonage zit zij echter alleen maar in de weg van de veel interessantere relatie die Holmes en Dr.Watson met elkaar hebben. Holmes lijkt stinkend jaloers op de verloofde van Watson en dat geeft het geheel een bijna homo-erotisch tintje..

Al met al een heel aardige avonturen-film die ongewtijfeld aan het begin moet staan van een heel nieuwe franchise. De summiere introductie van Holmes' aartsvijand Prof. Moriarty wijst immers meteen naar een sequel.

Wij wachten af. Deze film krijgt alvast het voordeel van de twijfel.

Een 8

Moon: Winnaar 2009

Alle leden van Film op Dinsdag hebben besloten. De beste film van 2009 is Moon, het regiedebuut van Duncan Jones (aka Zowie Bowie)

Lees onze recensie van deze SF film hier.