The Ghost Writer

Prima, klassiek Hitchcockiaans aandoende politieke thriller van oude rot Roman Polanski. Het verhaal ontvouwt zich op een prettig rustige manier en de spanning wordt langzaam maar trefzeker en zeer geraffineerd opgevoerd. De goede cast is uitstekend op dreef en spelen hun rollen met verve tegen het mooie sfeervolle decor van een winters strandlandschap dat schitterend in beeld is gebracht. De film is best lang maar verveelt geen moment. Over de plot en de motieven van deze of gene kan nog lang worden nagespeculeerd, niet alle vragen die het scenario oproept worden namelijk beantwoord. Dit is geen manke aan het script maar veeleer een bevestiging van het feit dat er gelukkig nog filmmakers zijn die hun publiek serieus nemen.

The Ghost Writer is zeker niet Polanski's beste, maar desalniettemin een genot.

Een 9

Robin Hood

Lastige lange zit, deze nieuwste interpretatie van de wederwaardigheden van de beroemdste boogschutter uit Nottingham. Of Robin Hood echt bestaan heeft is maar echt de vraag. Een tagline als " the true story behind the legend" lijkt dan ook nergens op te slaan, zeker niet met het grote loopje dat de film neemt met de historische feiten! In de spectaculaire opneingsscène zien we bijvoorbeeld Koning Richard de Leeuwenhart sterven op het slagveld. In werkelijkheid stierf de koning thuis in de armen van zijn moeder.

Robin Hood is een populaire legende, en zo dient men er dan ook mee om te gaan, althans dat is mijn mening. Als je het per sé in historische context wil plaatsen moet je dat ook goed doen. Deze film wil van alles tegelijk zijn; van politiek historisch drama tot swashbuckler. Met als treurig resultaat dat de film uiteindelijk niets is behalve zeer onbevredigend. Russel Crowe overtuigt geen moment als Robin. De 'banter' tussen hem en zijn Merry Men ( ze zitten er gelukkig allemaal in natuurlijk, ik miste alleen Much the Halfwit) komt geforceerd over. Crowe's Robin is meer het type straatvechter en mist de lichtheid, humor en geslepenheid die mijns inziens verbonden zijn met het personage.

Het wil maar niet lukken met deze film en hij sleept zich moeizaam van veel te dure set-pieces naar de belachelijke eindbattle, een soort 12e eeuwse D-Day, maar dan op britse kusten.

Hopen dat het vervolg beter zal zijn....

Een 5

Green Zone

Merkwaardige politieke-thriller/oorlogsfilm die een metershoge open deur intrapt met een wel heel simplistische kijk op de beweegredenen van de VS om de oorlog in Irak te beginnen. Waren er nou wel massavernietigingswapens in Irak of niet? Volgens de VN commissaris Hans Blix niet (duh, dit was al in 2003 bekend), en als we deze film mogen geloven volgens de (fictieve?) Iraakse generaal Al-Rawi ook niet.

Volgens een sluwe amerikaanse politicus zijn die er echter wel, tenminste, hij gebruikt dat feit als excuus om de inval in Irak te rechtmatigen en stuurt de troepen bewust op levensgevaarlijke red herringmissies (stoute politicus, foei!!)

Soldaat met het hart op de juiste plaats Matt Damon, gaat als een naïeve Kuifje op zoek naar de waarheid in een warrige film, waarin voornamelijk heel veel heen en weer wordt gerend.

De film werkt toe naar een genant hoogdravend einde waarmee de makers onverbloemd en overduidelijk een statement willen maken over hoe zij over de Irak-oorlog denken. Nou mag dat best, een beetje melodrama in een oorlogsfilm, maar hier gaat het over de top en wordt het kitsch.

Wat rest is de vraag voor wie deze film in godsnaam bedoeld is. Niet voor de Irakezen, want die blijven (net als in al die andere recente Irakfilms) anonieme en zwetende heethoofden. Ook niet voor de kritische europeaan, want die had allang besloten dat deze oorlog niet legitiem is.

Voor Jan Soldaat? Om hem een hart onder de riem te steken over het werk wat 'ie moet doen ter plekke? Of voor de Amerikaanse belastingbetaler, die een makkelijke zondebok wordt getoond; het was toch weer zo'n klootzak uit Washington die de boel belazerde.

Ik weet het niet...

Een moeilijk geval; technisch geen slechte film (met overbodig zwaar aangezette muziekscore) maar qua implicaties en verhaal ...

Een 4

Iron Man 2

Zeer geslaagd vervolg op zeer geslaagde voorganger. Flinterdun verhaal maar spetterende vertolkingen (Sam Rockwell steelt eigenlijk de hele film!!) en ditto actie. Vreemd dat het hoogtepunt van de film (naar mijn smaak althans), een spectaculair treffen tussen Iron Man en nemesis Whiplash (vrij treurige rol voor Mickey Rourke) op het circuit van Monte Carlo, vrij vroeg in de film zit. Qua actie topt de film deze zinderende 'action'sequence' niet meer daarna.

Verder is het lastig dat men er van uit gaat dat het publiek zijn pappenheimers kent wat het Marvel-universum betreft. Net zoals bijvoorbeeld bij X-Men wordt er een aantal nieuwe personages geïntroduceerd waarnaar het publiek maar een beetje moet gissen wie of wat die mensen in het verhaal komen doen. Maar goed, dit mag de pret niet drukken en het lijkt voornamelijk een opmaat te zijn naar de film over de Marvel helden team-up the Avengers. In de laatste Hulk film kregen we daar ook al mee te maken.

Popcorn-vermaak van de bovenste plank!

Een 8