Inception

Op film-stilistisch en conceptueel vlak zeer geslaagde actie-thriller. Christopher Nolan beschrijft met zeer veel visuele flair het relaas van de door schuldgevoelens geplaagde' droom-bedrijfsspion' Cobb (di Caprio) en een aantal van zijn kornuiten. Droomwerelden en realiteit worden op ingenieuze wijze aan elkaar verweven en dat leidt af en toe tot adembenemend mooie beelden. Met name ook omdat er schijnbaar heel weinig van die megalomane CGI effecten in zitten (denk aan instortende steden à la Emmerich cs) die op ondergetekende helemaal geen indruk meer maken, sterker nog, die slechts ergernis doen opwekken.

Het is af en toe goed opletten, want het verhaal splitst zich halverwege de film in een aantal lagen of 'levels'. Als je bij het uitleggen van de regels waaraan de dromers onderhevig zijn even zat te dutten (of te sms-en, dé favoriete bezigheid van adolescent bioscooppubliek anno nu) dan is de laatste akte van de lange film moeilijk te volgen.

Dat splitsen van die 'levels', alsmede de strenge regels die de dromers hanteren heeft wel tot gevolg dat het verhaal meer associaties oproept met een gecompliceerde computergame dan met dromen.

Maar goed. Een droombeeld laat zich ook niet makkelijk vangen. Gelukkig maar, niewaar?

Een welverdiende 9

Predators

Waarschijnlijk wilden de makers met deze Predator variant terugkeren naar het meesterlijke origineel uit 1987. Op zich is de premisse in Predators dan ook wel veelbelovend; een stelletje stoer pratende killers in de jungle dat wordt opgejaagd door een moordzuchtige alien... Alleen, in de eerste film speelde de verrassing een grote rol. Tot ruim over de helft bleef het wezen namelijk onzichtbaar en bleven we als kijker gespannen kijken naar wát het nu precies was dat Arnold en zijn crew de stuipen op het lijf joeg.

In deze film, en inmiddels al zo'n 4 Predator sequels verder, weten we allang hoe het monster eruit ziet, dat 'ie infrarood kan zien, dat 'ie superieure wapens heeft...*gaap*

Het enige nieuwe dat we te weten komen over de jagers is dat het er altijd drie zijn en dat ze het ook onderling niet altijd eens zijn. Kortom, deze sequel biedt ons niets nieuws, niets spannends en slechts bij vlagen een glimmertje entertainment value (oh nee, zelfs dat niet)

Een compleet overbodige draak dus.

Een 4.

Nordwand

Aardig, best spannend bergbeklimmersdrama. Met name de scènes op de Eiger zijn spannend, de rest van het verhaal ( de scoop, de love interest) vind een beetje moeilijk aansluiting. Jammer dat er voor een overdonderend schmalzy soundtrack is gekozen. Het gehuil van de wind, het vallen van de stenen en het gesteun van de klimmers waren genoeg geluid geweest.

Een 6